شیخ محمدتقی نوری

از دانشنامه‌ی اسلامی


شیخ محمدتقی نوری (۱۲۶۳-۱۲۰۱ ق)، والد علامه نوری و یکی از اعلام بزرگ قرن سیزدهم هجری بود که در فقه و اصول و علوم معقول و منقول مهارت داشت. وی اشعار بسیاری در مناقب معصومین، و مراثی و تعزیه‌ها سروده‌است که بعدها مورد استفاده مداحان و ذاکران اهل بیت (علیهم السلام) قرار گرفت.

معرفی اجمالی

محمدتقی نوری فرزند علی محمد، در سال ۱۲۰۱ قمری در مازندران متولد شد. پدرش صاحب دیوان و در مشاغل مهم دولتی بود و فرزند را بدین مسیر تشویق می نمود و بعد از تحصیلات با اصرار پدر مواجه شد، اما او در جوانی از خدمت پدر به دار العلم اصفهان فرار نمود و با دستی خالی اما علاقه ای وافر به تحصیلات دینی مشغول شد. مدتها در اصفهان از حضور علما (مانند حکیم نوری) استفاده نمود و سپس عازم عتبات شد و از محضر سید محمد مجاهد و دیگر اعلام بهره ها برد.

وی سالها به دیار خویش (نور مازندران) مبلّغی جامع و معلمی دلسوز بود. مرحوم نوری عالمی عامل و زاهدی متواضع بود. در فقه و اصول، ادبیات عرب و فنون نظم و نشر مهارت داشت. خطی نیکو داشت. شخصیتی دانا، خوش اخلاق، متواضع و خوش برخورد بود. مردم را به سوی علم و دانش داعی و خلق خدا را به سوی حق و حقیقت هادی بود. همت و پشتکار او در حوایج مردم افزون بود. متجاوز از سی نفر از اهالی محل خویش را به درجه علم و کمال ارتقاء داد و عده ای از بی سوادان به همت او باسواد شدند.

آثار

شیخ محمدتقی آثار مهمی در فقه و اصول و عقاید و فضایل معصومین و غیره تألیف کرده است. از جمله آثار او عبارتند از:

  • دلائل العباد در شرح «ارشاد الاذهان» تألیف مرحوم علامه حلی،
  • مدارج الاصول،
  • هدایة‌الانام در مسائل حلال و حرام،
  • رساله‌ای در امامت،
  • تشویق العارفین در موعظه به نظم،
  • مخزن ‌الصلوت،
  • مجموعه‌ای در اشعار قصاید مدیحه،

و...

وفات

فرزند بزرگوارش حاجی نوری اعلی الله مقامه در آثار خویش به ترجمه پدر پرداخته و وفات او را در سال ۱۲۶۳ قمری در سعادت آباد می داند، اما جنازه اش در «وادی السلام» نجف مدفون شد.

منابع

  • سایت شعائر
  • وبلاگ ونگ (شرحی بر احوال مشاهیر مازندران)